اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَۙ

Elhamdu lillâhi rabbil’alemin.

Hamd, Âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur.

اَلرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِۙ

Errahmânir’rahim.

O, Rahmân’dır, Rahîm’dir.

مَالِكِ يَوْمِ الدّ۪ينِۜ

Mâliki yevmiddin.

Hesap ve ceza gününün (ahiret gününün) tek sahibidir.

اِيَّاكَ نَعْبُدُ وَاِيَّاكَ نَسْتَع۪ينُۜ

İyyâke na’budu ve iyyâke neste’în.

(Allahım!) Yalnız sana ibadet ederiz ve yalnız senden yardım dileriz.

اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَۙ

İhdinessırâtel mustakîm.

Bizi doğru yola ilet.

صِرَاطَ الَّذ۪ينَ اَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْۙ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّٓالّ۪ينَ

Sırâtellezîne en’amte aleyhim, gayrilmağdûbi aleyhim ve leddâllîn.

Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna; gazaba uğrayanların ve sapanların yoluna değil.

اَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِاَصْحَابِ الْف۪يلِۜ

Elem tera keyfe fe’ale rabbuke bi ashabîl fîl.

Görmedin mi, Rabbin fil sahiplerine ne yaptı?

اَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ ف۪ي تَضْل۪يلٍۙ

Elem yec’al keydehum fî tadlîl.

Onların hileli planlarını boşa çıkarmadı mı?

وَاَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا اَبَاب۪يلَۙ

Ve ersele aleyhim tayran ebâbîl.

Onların üzerine sürüler halinde kuşlar gönderdi.

تَرْم۪يهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجّ۪يلٍ

Termîhim bi hicâratin min siccîl.

O kuşlar, onların üzerine pişirilmiş sert taşlar atıyorlardı.

فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ

Fe ce’alehum ke’asfin me’kûl.

Sonunda onları, yenilmiş ekin yaprağı gibi yaptı.

لِا۪يلَافِ قُرَيْشٍۙ

Li îlâfi kureyş.

Kureyş’in güvenliği ve esenliği için,

ا۪يلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَٓاءِ وَالصَّيْفِۚ

Îlâfihim rihleteşşitâi vessayf.

Onların kış ve yaz yolculuklarının güvenliği için,

فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هٰذَا الْبَيْتِۙ

Felya’budû rabbe hâzelbeyt.

Bu Ev’in (Kâbe’nin) Rabbine kulluk etsinler.

اَلَّذ۪ٓي اَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَاٰمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ

Ellezî et’amehum min cû’in ve âmenehum min havf.

O (Rab) ki, onları açlıktan doyurdu ve her türlü korkudan emin kıldı.

اَرَاَيْتَ الَّذ۪ي يُكَذِّبُ بِالدّ۪ينِۜ

Eraeytellezî yukezzibu biddîn.

Gördün mü o hesap ve ceza gününü yalanlayanı?

فَذٰلِكَ الَّذ۪ي يَدُعُّ الْيَت۪يمَۙ

Fezâlikellezî yedu’ul yetîm.

İşte o, yetimi itip kakan,

وَلَا يَحُضُّ عَلٰى طَعَامِ الْمِسْك۪ينِۜ

Ve lâ yahuddu alâ ta’âmil miskîn.

Yoksulu doyurmaya teşvik etmeyendir.

فَوَيْلٌ لِلْمُصَلّ۪ينَۙ

Feveylun lilmusallîn.

Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki,

اَلَّذ۪ينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَۙ

Ellezînehum an salâtihim sâhûn.

Onlar namazlarını ciddiye almazlar (namazlarından gafildirler).

اَلَّذ۪ينَ هُمْ يُرَٓاؤُ۫نَۙ

Ellezînehum yurâûn.

Onlar (ibadetlerinde) gösteriş yaparlar.

وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ

Ve yemne’ûnel mâ’ûn.

Ve en ufak bir yardıma (zekât ve sadakaya) bile engel olurlar.

اِنَّٓا اَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَۜ

İnnâ a’taynâkel kevser.

(Resûlüm!) Şüphesiz biz sana Kevser’i verdik.

فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْۜ

Fesalli lirabbike venhar.

O hâlde, Rabbin için namaz kıl ve kurban kes.

اِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْاَبْتَرُ

İnne şânieke huvel ebter.

Doğrusu, sana karşı kin besleyen var ya, işte asıl soyu kesik olan odur.

قُلْ يَٓا اَيُّهَا الْكَافِرُونَۙ

Kul yâ eyyuhel kâfirûn.

De ki: “Ey kâfirler!”

لَٓا اَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَۙ

Lâ a’budu mâ ta’budûn.

“Ben sizin taptıklarınıza tapmam.”

وَلَٓا اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَٓا اَعْبُدُۚ

Ve lâ entum âbidûne mâ a’bud.

“Siz de benim ibadet ettiğime ibadet edecek değilsiniz.”

وَلَٓا اَنَا۬ عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْۙ

Ve lâ ene âbidun mâ abedtum.

“Ben sizin taptıklarınıza asla tapacak değilim.”

وَلَٓا اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَٓا اَعْبُدُۜ

Ve lâ entum âbidûne mâ a’bud.

“Siz de benim ibadet ettiğime ibadet edecek değilsiniz.”

لَكُمْ د۪ينُكُمْ وَلِيَ د۪ينِ

Lekum dînukum veliye dîn.

“Sizin dininiz size, benim dinim banadır.”

اِذَا جَٓاءَ نَصْرُ اللّٰهِ وَالْفَتْحُۙ

İzâ câe nasrullâhi velfeth.

Allah’ın yardımı ve fetih (Mekke’nin fethi) geldiğinde,

وَرَاَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ ف۪ي د۪ينِ اللّٰهِ اَفْوَاجًاۙ

Ve raeytennâse yedhulûne fî dînillâhi efvâcâ.

Ve insanların bölük bölük Allah’ın dinine girdiğini gördüğünde,

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُۜ اِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا

Fesebbih bihamdi rabbike vestağfirh, innehu kâne tevvâbâ.

Rabbine hamd ederek tesbihte bulun ve O’ndan bağışlama dile. Çünkü O, tövbeleri çok kabul edendir.

تَبَّتْ يَدَٓا اَب۪ي لَهَبٍ وَتَبَّۜ

Tebbet yedâ ebî lehebin ve tebb.

Ebû Leheb’in elleri kurusun! Zaten kurudu da.

مَٓا اَغْنٰى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَۜ

Mâ ağnâ anhu mâluhu ve mâ keseb.

Ona ne malı fayda verdi, ne de kazandığı.

سَيَصْلٰى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍۙ

Seyaslâ nâran zâte leheb.

O, alevli bir ateşe girecektir.

وَامْرَاَتُهُۜ حَمَّالَةَ الْحَطَبِۚ

Vemraetuhu hammâletel hatab.

Odun taşıyıcısı olarak karısı da (o ateşe girecektir).

ف۪ي ج۪يدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ

Fî cîdihâ hablun min mesed.

Onun boynunda bükülmüş hurma liflerinden bir ip olacaktır.

قُلْ هُوَ اللّٰهُ اَحَدٌۚ

Kul huvallâhu ehad.

De ki: O, Allah’tır, bir tektir.

اَللّٰهُ الصَّمَدُۚ

Allâhus samed.

Allah Samed’dir (Her şey O’na muhtaçtır; O, hiçbir şeye muhtaç değildir).

لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْۙ

Lem yelid ve lem yûled.

O’ndan çocuk olmamıştır (doğurmamıştır) ve kendisi de doğmamıştır.

وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا اَحَدٌ

Ve lem yekun lehu kufuven ehad.

Hiçbir şey O’na denk ve benzer değildir.

قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِۙ

Kul e’ûzu birabbil felak.

De ki: “Sabahın Rabbine sığınırım.”

مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَۙ

Min şerri mâ halak.

“Yarattığı şeylerin şerrinden,”

وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَۙ

Ve min şerri gâsikın izâ vekab.

“Karanlığı çöktüğü zaman gecenin şerrinden,”

وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِۙ

Ve min şerrin neffâsâti fîl ukad.

“Düğümlere üfleyenlerin şerrinden,”

وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ

Ve min şerri hâsidin izâ hased.

“Ve haset ettiği zaman hasetçinin şerrinden (Allah’a sığınırım).”

قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِۙ

Kul e’ûzu birabbin nâs.

De ki: “İnsanların Rabbine sığınırım.”

مَلِكِ النَّاسِۙ

Melikin nâs.

“İnsanların mutlak Hükümdârı’na,”

اِلٰهِ النَّاسِۙ

İlâhin nâs.

“İnsanların İlâhı’na,”

مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِۙ

Min şerril vesvâsil hannâs.

“O sinsi vesvesecinin şerrinden,”

اَلَّذ۪ي يُوَسْوِسُ ف۪ي صُدُورِ النَّاسِۙ

Ellezî yuvesvisu fî sudûrin nâs.

“Ki o, insanların göğüslerine (kalplerine) vesvese verir.”

مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ

Minel cinneti ven nâs.

“(O vesveseci) gerek cinlerden, gerek insanlardan (olsun).”